menghitung hari menjelang hari debaran

sekarang nihh mmg mase smue PMR candidates menggigit jari, menarik rambot, dan menggaru kepala.. bukanye kerane jari mereke terlampau manis.. ataupun kepala mereke berkelimumu. inih smue akan terjadi kerana hari yg tak ditunggu2 sampai ye tapi makin cpt pulak sampai akan sampai [unsur repitisi agak banyak]. usah di tanye hari apa. bukan hari jumaat, hari khamis mahupun hari isnin..ia adalahh hari di mana mereke yang berjaya akan di sanjung dengan di bawa ke pentas dan mereke yang agak kurang berjaya akan dibiar nun jauhh di sana memikirkan masa depan. akak ku bilang ' Abiin, ta ya takut la. PMR nihh mcm kamu bru nk pilh kerete untuk bawak ke jln raye' di sini ade unsur hiperbola yang melampau... memilih kerete bermaksud memilih bidang :: sains tulen, perdagangan, teknologi maklumat... jalan raye bermaksud kehidupann kite. oleh sebab ituh la,, saya tidak ingin mengulas lanjut mengenai hari debaran inih. saye sudah bersetuju untuk membaling jauh2 ingatan hari debaran inih dr kotak minda saya.

once upon a time, saye menghadiri kelas malam dan kadangkala petang untuk menambahkan kefahaman saya mengenai ssstu subjek. saya berkelas petang di kediaman nawa bersama rakan2 seperjuangan saya :: shera, ain, seha, eka. dengan tunjuk ajar tok guru FAZLI. tok guru ini datang ke rumah nawa dan kami dtg ke rumah nawa. kesimpulan ye, nawa ta dtg ke rumah sape2 kerana smue org dtg ke rumah nawa. berkelas petang di rumah nawa mmg menghiburkan hati yang lara. setlh habis memerah kotak minda kami dgn kuat ye.. kalah memerah santan.. ibu nawa akan menghidang pelbagai hidangan2 mewah 5star. kadang2 saye terbau2 aroma ye ketike sdg belaja. otak tidak keruan. hati tidak tenang. jari terketar2. sweat gland melakukan kerje dgn pntas ye. smue terjadi kerana aroma ye menusuk hati kalbu lobang hidung kuh. padahal la saye slalu ta paham ape tok guru ajar. maaf tok guru! janji ta kan ulang!

kediaman nawa terletak di pangsapuri. seperti pangsapuri2 yg len, sudah menjadi adat bhawe pangsapuri kne ade guard// penjaga. bukan kerana kawasan pangsapuri nawa di kwasan pedalaman atau kwsan sunyi.. walhal ia terletak di tengah2 bandar. oleh sebab ituh, penjaga2 tersebut agak bosan duduk di rumah kotak ye yang terletak di tepi pintu masok tidak melakukan apa2. kalau dulu ade palang bertali.. jika ade orang nk kluo atau masok, penjaga bertugas kene menarik palang bertali dan orang tersbut akan kluo atau masok dgn senang hati. tetapi sekarang penjaga2 agak malas ingin menarikmenolak palang bertali ituh, lalu di buang ye palang bertali itu. kadang2 apabila org kluo//masok penjaga ituh akan mengangkat tangan .. saya agak kurang pasti ape tujuanye..mungkin ingin menunjukkan tangan mereka lagi putih kerana baru pakai clean and clear. tapi jika mereke lupe memakai clean and clear mereke sekadar senyum shaja. huhh. ituh la gelagat penjaga2 bukan sahaja di pangsapuri nawa tetapi maaf saya kate.. hampir di seluruh malaysia.

ayah ku sering meluangkan mase die menghantar dan mengambil ku dr kelas petang ku. terime kasih ayah! disuatu hari yang murni lagi indah, ayah ku menghantarku ke kediaman nawa. ketike melalui pintu masok, penjaga yang berada di rumah kotak ye ituh seperti biase mengangkat tgn ye dan senyum melihat kelibat ku dan ayahku. stlh melepasi rumah kotak uh ayahku bertanye pade kuh ::

ayah : Abinn, abin rase ann guard uh sebenarye jage ape??
akuh : jage pangsapuri nih la.
ayah : kalo die jage pangsapuri, die akan check smue krete2, rumah2 smue.
akuh : [btol jugak ayahku inih] abeh uh ape??
ayah : tugas die sebenarye.. die sebenarye kene jage rumah kotak die uh jepp. sbb uh bile ade kerete lalu die just angkat tangan untuk cakap kt kerete2 uh.. 'jangan masok sini. akuh kene jage sini' guard2 inih slalu dudok di rumah kotak ye drpd meronda2 persekitaran pangsapuri. and bile ade orang nk datang ke rumah kotak ye.. die akan tanye ' awak nk buat ape masok rumah kotak ini?? ' walhal jika org nk masok pangsapuri die ta tanye pulak and ta kesa.

akuh tekedu mendgr penerangan ayahku. ade betull ye. hahahaha. wahai guard sekalian alam. sile la bangun dan jalankan tugas anda dengan bertauliah.

maaf smue. kerana mmg sudah 360 degree terpesong dr topik sebenarr. hahaha.

ps// post kali ini agak bertatabahasa.. dedicate this post to pn arfah hasyim.